وقتی که "باز کردن قفل با اسکن چشم" در تلفن های همراه تبدیل به یک روال روزمره شد،تعداد کمی از افراد متوجه می شوند که این تکنولوژی که از چشم به عنوان "کلید" استفاده می کند، طی 40 سال از تحقیقات آزمایشگاهی تا صنعتی شدنداستان تشخیص آیریس، تلاش انسان برای "صادق سازی هویت دقیق" را خلاصه می کند.
در اوایل قرن نوزدهم، دانشمندان تفاوت های فردی را در الگوهای قشنگ بینی شناسایی کردند،اما دو دانشمند در دهه 1980 بودند که این مشاهدات را به یک چارچوب نظری برای تکنولوژی تشخیص تبدیل کردند: لئونارد فلوم، پزشک چشم آمریکایی و آران سفیر، کارشناس کامپیوتر در ۳ فوریه ۱۹۸۷این اختراع اولین کسی بود که به طور سیستماتیک پیشنهاد کرد که "ایریس می تواند به عنوان پایه ای برای تشخیص هویتدر آن اشاره شده است که بافت های پیچیده ای مانند چروک ها و کریپت ها پس از شکل گیری در مرحله جنینی برای زندگی پایدار می شوند، حتی با دوقلوهای یکسانی که تفاوت های قابل تشخیص ایریس دارند.ایجاد پایه های بیولوژیکی برای تشخیص آیریس.
تبدیل این نظریه به عمل به یک پیشرفت اساسی توسط دانشمند بریتانیایی جان داگمن بستگی داشت.ثبت اختراع یک الگوریتم استخراج ویژگی آیریس بر اساس تحول موج گلبر. این الگوریتم بافت های آیریس را به یک کد دیجیتالی منحصر به فرد 256 بایت تبدیل می کند، که به عنوان یک "نمونه آیریس" شناخته می شود.اول، نرخ پذیرش اشتباه (FAR) را زیر یک در یک میلیون کنترل کرد.در حالی که نظریه فلوم و سفیر پیش فرض اجرای فنی را فراهم می کند،الگوریتم داگمن مشکل اصلی "چگونه به طور دقیق از ویژگی ها استخراج شود" را حل کرد.
در اوایل قرن ۲۱، تشخیص آیریس برای اولین بار در زمینه های امنیت بالا ریشه ای شد. در سال ۲۰۰۲، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده (DARPA) آن را برای کنترل دسترسی به پایگاه های نظامی مستقر کرد.در سال 2005، فرودگاه بین المللی دبی در امارات متحده عربی یک سیستم تشخیص آیریس برای تأیید هویت مسافران ورودی را معرفی کرد و اولین مورد درخواست عمومی در مقیاس بزرگ در جهان شد.
با این حال، این مرحله دارای محدودیت های فنی قابل توجه بود: تجهیزات سنگین بود (اسکنرهای اولیه چند کیلوگرم وزن داشتند) ، فاصله تشخیص تنها 10 ′′ 20 سانتی متر بود، یک اسکن تنها بیش از 3 ثانیه طول کشید،و هزينه هاش از ده ها هزار دلار بيشتر شده.
در 28 مه 2015 ، فوجیتسو اولین گوشی هوشمند مصرف کننده با تشخیص آیریس Arrows NX F-04G را عرضه کرد و ورود این فناوری به محبوبیت غیرنظامی را نشان داد.یک نقطه عطف جدید در سال 2017 به وجود آمد زمانی که سامسونگ Galaxy S8 تشخیص آیریس را با یک طراحی صفحه نمایش کامل ادغام کردبا استفاده از یک دوربین نزدیک به مادون قرمز کوچک و الگوریتم های بهینه شده، آن را به سرعت تشخیص در 30 × 50 سانتی متر، حتی در محیط های کم نور.
امروزه، تشخیص آیریس سه پیشرفت بزرگ داشته است: فاصله تشخیص به 30 سانتی متر افزایش یافته است، اندازه دستگاه به اندازه ناخن انگشت کاهش یافته است (به عنوان مثال، ماژول های دوربین جلو در تلفن ها) ،و سرعت پردازش الگوریتم به 1 میلیون مقایسه در ثانیه افزایش یافتاز نظر امنیت، تشخیص آیریس (FAR) می تواند تا یک در 10 میلیون باشد، بسیار بهتر از تشخیص اثر انگشت ظرفیت (FAR ~ 0.001٪ یا یک در 100,000) ،حفظ مزیت قابل توجهی در منحصر به فرد بودن احراز هویت.
نسل بعدی تشخیص آیریس در حال پیشرفت به سمت قابلیت های "مستعدی دور و غیر همکاری" است. تحقیقات صنعت نشان می دهد که تشخیص آیریس دور و دراز پیشرفت آزمایشگاهی داشته است،امکان شناسایی حرکت چشم انسان در عرض چند متر حتی با عینکتحقیقات بازار پیش بینی می کند که بازار جهانی تشخیص ایریس از 3.4224 میلیارد دلار در سال 2022 تا 12.6589 میلیارد دلار در سال 2030 با نرخ رشد سالانه 18.5٪ رشد خواهد کرد.با رشد تکنولوژی، تشخیص آیریس انتظار می رود با عینک های AR و شیشه های جلو خودروهای هوشمند ادغام شود و تجربه های بی نقصی را فراهم کند که در آن "شخصیت در جایی که نگاه به آن می رسد تأیید می شود".
از طرح های نظری در آزمایشگاه ها تا یک ویژگی در گوشی های جیبی، تشخیص آیریس در 40 سال گذشته، تجسم استفاده بشر از تکنولوژی برای رمزگشایی "تفرد بیولوژیکی" است.شرکت هاي چيني تلاش هاي خود را براي تشكيل مجدد چشم انداز تكنولوژي جهان تسريع مي كنند: شرکت فناوری ووهان هومش به طور مستقل یک الگوریتم تشخیص آیریس را توسعه داده است که توسط وزارت امنیت عمومی چین تأیید شده است.ماژول های جاسازی شده آن در ترمینال های مالی داخلی و دانشگاه های هوشمند استفاده می شوددر آینده، این "کلمات عبور" پنهان در چشم، امکاناتی را در زندگی باز خواهد کرد که به وسیله پیشرفت مداوم تکنولوژیک انجام می شود.
