فراتر از شناسایی: هنر زندگی مجسم شده توسط فناوری عنبیه

      در درک عمومی، هسته فناوری عنبیه در تشخیص عنبیه نهفته است — با بافت‌های منحصربه‌فردش که در طول رشد جنینی شکل می‌گیرند و در طول زندگی ثابت می‌مانند، به‌عنوان یک شناسه بیولوژیکی دقیق عمل می‌کند. با این حال، این غشای نازک، زمانی که از عملکرد ابزاری خود جدا شود، از طریق فناوری عنبیه، «نقاط ویژگی» تشخیص عنبیه را به نمادهای هنری تبدیل می‌کند و در عملکردهای دنیای واقعی با ارزش منحصربه‌فردی شکوفا می‌شود.

I. هنر دیجیتال: دگرگونی شاعرانه داده‌های تشخیص عنبیه

      تشخیص عنبیه می‌تواند بیش از 200 ویژگی بافتی منحصربه‌فرد را ثبت کند و آن را به منبعی طبیعی برای خلق آثار هنری تبدیل کند. مجموعه «دنیای عنبیه» اثر هنرمند بین‌المللی مارک کوئین، مانند تاریخچه چشم، از بافت‌های استخراج‌شده از طریق فناوری عنبیه به‌عنوان پایه خود استفاده می‌کند: بزرگ‌نمایی الگوهای مه مانند عنبیه‌های پیر به «بافت‌های مات فرسوده از زمان» و تبدیل فرورفتگی‌های لبه‌ای استفاده‌کنندگان طولانی‌مدت لنزهای تماسی به «آثار ضعیف گفت‌وگو با جهان»، دمیدن شعر در داده‌های بیولوژیکی از طریق قلم‌موهای انتزاعی.

      در عملکردهای تعاملی‌تر، یک تیم میان‌رشته‌ای فناوری «تشخیص زنده بودن» تشخیص عنبیه را — که لرزش‌های ظریف مردمک‌ها را در پاسخ به نور ثبت می‌کند — به تأسیسات نور و سایه پویا تبدیل کرده است. هنگامی که بینندگان به لنز نگاه می‌کنند، تغییرات بی‌درنگ در بافت‌های عنبیه، جریان رنگ‌ها را در سراسر دیوارها هدایت می‌کند و نگاه متغیر هر فرد را به یک آفرینش بداهه تبدیل می‌کند. این به وضوح نشان می‌دهد که چگونه فناوری عنبیه «ویژگی‌های بیولوژیکی» را به «زبان هنری» تبدیل می‌کند.

II. هنر زیستی: ردپای زندگی که توسط فناوری عنبیه حفظ شده است

      فناوری عنبیه بافت‌ها را از داده‌ها به یادگاری‌های ملموس تبدیل می‌کند. در واقعیت، «خدمات پرتره عنبیه» نمونه‌های معمولی هستند: بافت‌های با وضوح بالا از طریق دستگاه‌های تشخیص عنبیه جمع‌آوری می‌شوند، حساسیت‌زدایی (با حذف ویژگی‌های قابل شناسایی) را تجربه می‌کنند و سپس به نقاشی‌های تزئینی، زیورآلات کریستالی یا جاکلیدی تبدیل می‌شوند. برخی از والدین آویزهای بافت عنبیه را برای نوزادان سفارشی می‌کنند و از فناوری عنبیه برای حفظ اولین ردپای زندگی خود استفاده می‌کنند. زوج‌ها ویژگی‌های عنبیه خود را در نقش‌برجسته‌های فلزی ادغام می‌کنند و اجازه می‌دهند «بافت‌های درهم‌تنیده» به «نقطه تلاقی زندگی» تبدیل شوند.

      هسته چنین آفرینش‌هایی در استفاده از «ثبات مادام‌العمر» تشخیص عنبیه برای تبدیل داده‌های سرد به «عهدنامه‌های ابدی» احساسی نهفته است. همانطور که پزشکان می‌گویند: «ما کدهای هویتی را ثبت نمی‌کنیم، بلکه جهان‌های مردمکی را که طبیعت به هر فرد اعطا می‌کند، ثبت می‌کنیم.»

III. تأسیسات تعاملی: تشدید جمعی مرتبط با تشخیص عنبیه

      فناوری عنبیه همچنین پل‌هایی بین افراد و گروه‌ها در سناریوهای تعاملی می‌سازد. در آزمایشگاه‌های محبوب‌سازی علم، دانش‌آموزان تفاوت‌های بافتی بین خود و همکلاسی‌هایشان را با استفاده از دستگاه‌های تشخیص عنبیه مشاهده می‌کنند، سپس از طریق چاپ سه‌بعدی آویز می‌سازند. هنگامی که دوقلوها متوجه می‌شوند که تشخیص عنبیه هنوز هم می‌تواند تفاوت‌های ظریف آن‌ها را ثبت کند، مفهوم انتزاعی «منحصر به فرد بودن زندگی» به یک شیء ملموس تبدیل می‌شود.

      پروژه‌های جشنواره هنری مشارکتی معنای عمیق‌تری دارند: یک رویداد بافت‌های عنبیه را از صدها نفر جمع‌آوری کرد (با مجوز و حساسیت‌زدایی)، سپس از فناوری عنبیه برای ادغام داده‌ها در یک کلاژ غول‌پیکر استفاده کرد. بافت‌های درهم‌تنیده روی بوم هم فردیت تشخیص عنبیه را به نمایش می‌گذارند و هم فلسفه «اتصالات پنهان در تفاوت‌ها» را منتقل می‌کنند — یک عمل زنده از فناوری عنبیه که از عملکرد فراتر می‌رود تا احساسات را لمس کند.

      از «نقاط ویژگی» تشخیص عنبیه تا «نمادهای شاعرانه» هنری، فناوری عنبیه در حال بازتعریف ارزش این غشای نازک است. در تمام آفرینش‌ها، از فناوری عنبیه تا هنر عنبیه، آنچه ما از طریق فناوری عنبیه بررسی می‌کنیم، صرفاً عملکرد شناسایی آن نیست، بلکه کدهای طبیعی پنهان در بافت‌های هر زندگی است — آن‌ها ذاتاً منحصربه‌فردترین هنر هستند، که شایسته است به آن‌ها نگاه کرد و گرامی داشت.